Emile pakt zijn kwasten weer op en gaat ervoor. Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen ^^ Emile wordt vandaag volwassen! Wilma is zo feestelijk gestemd dat ze gelijk begint te twerken. I feel you. Emile besluit om een rondje te gaan hardlopen, als het plots keihard begint te regenen. In de verte ziet hij bliksem schieten en snapt hij dat hij zo gauw mogelijk dekking moet zoeken. Van Wilma heeft hij wel gehoord dat geëlektrocuteerd worden geen pretje is! "Hopelijk mag ik hier schuilen..." "Hoi, mijn naam is Melody Arwert. Kom gauw binnen, straks word je nog door de bliksem geraakt!" "Bedankt dat ik hier mag blijven, Melody." "Geen probleem, ik woon hier toch alleen. Voorlopig klaart het nog niet op, misschien moet je maar hier slapen." Emile probeert een smsje te sturen, maar de verbinding ligt eruit door het onweer. De twee vermaken zich dan met oude spookverhalen. "En toen kwam Anna's geest de kamer in en zei... 'goedemorgen!'" "EN TOEN?!" Ondertussen schrijft Violet verder aan haar boek om zichzelf van haar zorgen af te leiden. Haar zoon is al erg lang weg en buiten onweert het... Bovendien neemt hij zijn telefoon niet op. Ook Nathan maakt zich zorgen, maar Wilma stelt hem gauw gerust. "Emile is een slimme jongen, hij is vast ergens gaan schuilen. Ik wed dat hij morgenvroeg weer voor de deur staat." (Negeer de toiletpot, ja die moet nodig schoongemaakt worden :P) Na de spookverhalen, bonjourt Melody haar gast de badkamer in. "Leuke jongen hoor, maar wat een stank..." Tegen de tijd dat Emile de badkamer weer uit komt is het buiten al weer droog. Maar het is toch al erg laat en het is erg gezellig, dus besluit hij toch te blijven slapen. Snel stuurt hij een smsje naar huis en stelt Melody dan een gedurfde vraag: "zou je alsjeblieft met mij naar de sterren willen kijken?" dag 42"Ben je helemaal gek geworden? Je bent de hele nacht weg en stuurt pas om vier uur s'nachts een berichtje. Ik was gek van ongerustheid. Hier, hier, hier!" Oké ik vind het nu een beetje creepy worden. Dit ding blijft zich verplaatsen :') Diezelfde dag komt er een koppel langs dat Emile op het internet gevonden heeft. Ze heten Rowena en Leah en willen dolgraag een kindje, maar helaas is het tot nu toe nog nooit gelukt. Rowena mag hem daarna voor de allereerste keer vasthouden. Dolgelukkig drukt ze hem tegen zich aan. "Leah, ik heb hier een goed gevoel bij. Ik zou het geweldig vinden als jullie mijn kindje adopteren zolang ik hem mag blijven zien." Van blijdschap geeft Rowena een kus, terwijl Emile de baby in een mandje naar hun auto brengt.
0 Comments
|
Opmerking van mijEen beetje een kort hoofdstukje waarin een best wel belangrijk iets erg snel gebeurt. Felix zal nog regelmatig voorkomen in dit dagboek, we hoeven hem dus niet te missen; er was gewoon simpelweg niet genoeg plek in het huishouden als je bedenkt dat Wilma ook op het punt staat te bevallen. Adoptie leek me een goede oplossing. ArchievenCategorieën |