"Dus, kinderen. We snappen dat jullie geschrokken zijn. Papa en ik willen jullie ervan verzekeren dat er niets aan de hand is. Er gaat niets veranderen in ons gezin of aan jullie leven."
"Maar, hoe moet dat dan?" vraagt Sofie bezorgd. "Blijft papa... zo?" "Ik ben bang van wel. We weten niet veel over... vampieren. " Lauren krijgt het woord maar moeilijk uit haar mond. "We gaan gewoon normaal verder met ons leven. Ik weet zeker dat alles goed gaat komen."
"Het lijkt erop dat er niets aan de hand is." zegt Noah opgelucht. "Ik heb gehoord dat er een nieuw, overdekt zwembad in de stad is. Zullen we daar heen gaan morgen?" "Oké, dan." stemt Sofie in. "Laten we dit voorval maar gewoon vergeten."
Lauren is uitgenodigd voor de verjaardag van haar vader. Helaas wil niemand met haar praten en staat ze dus ongemakkelijk te zijn in de hoek.
Gelukkig is er genoeg eten om de verveling mee te stoppen. Hailey, haar moeder, ziet het een beetje geïrriteerd aan. "Kijk uit, kind. Straks word je nog dik." Lauren maar alsof ze dat niet gehoord heeft.
"Ik vond het erg gezellig, pap, maar ik ga nu naar huis. Ik moet nog... het gasfornuis dichtdraaien."
Dag 98
Midden in de nacht gaat Sofie naar beneden om wat te eten te halen, als ze een spookachtige verschijning op de bank tegenkomt. "Wie bent u?" "Ik ben je oudtante Wilma, Sofie. Je kent mij niet, want ik overleed voor je geboren werd. Maar ik ben erg aardig, dus je hoeft niet bang te zijn."
"Vet cool! Dus u bent dood?" "Daar komt het wel op neer ja. Zullen we iets leuks doen samen?"
In de tuin is het ook raak: daar bouwen Violet en Emile een iglo.
De twee spelen nog even tikkertje en Wilma vertelt haar wat genânte verhalen over de jeugd van haar vader. Dan kijkt ze omhoog. "Sorry, het wordt licht. Ik moet gaan. Ik vind het fijn je ontmoet te hebben. "
Meteen daarna verdwijnt ze in een grote stofwolk. Sofie kijkt haar nog even na, en gaat dan maar terug naar binnen.
Ondertussen doen Lauren en Alex hele andere dingen op de vroege ochtend :P
"Hahahah, ga je het vierde potje schaak wel winnen, Noah?"
Ondertussen doet Lauren de afwas, als de moderne huisvrouw die ze is.
Alex werkt eindelijk verder aan het schilderij dat hij al eeuwen heeft staan. Het levert 2 hele simdollars op; een waar meesterwerk dus!
'Lauren, ik ben hier opgegroeid, maar... Wat dacht je ervan als we binnenkort zouden vertrekken? Naar een plek waar meer gebeurt?" Lauren denkt daar even over na. "Ja, dat klinkt eigenlijk wel goed. Als je ergens een plekje vindt dat ook geschikt is voor de kinderen, heb ik er geen problemen mee."
Dag 99
"Is het water erg koud, Noah?" "Nee hoor mam, valt best mee."
Sofie en Alex liggen zich ondertussen te vermaken op een ligstoeltje langs de kant. De watjes :P
Lauren heeft eindelijk de sprong van de duikplank gewaagd! Sofie heeft besloten dat het land niet persé beter iss dan het water en ligt nu op een luchtbed :')
En natuurlijk kan ook dit maar een uurtje goed gaan. (let trouwens niet op het ontbrekende dak. Ik heb de verdieping erboven op 'overslaan' gezet zodat de palmboom paste.)
Die avond hebben Alex en Lauren een belangrijk gesprek. "Ik heb een huis gevonden," zegt Alex. "We kunnen er wonen zolang de kinderen te jong zijn om in het centrum te wonen. Het staat in een buitenbuurt van Bridgeport. Het is er rustig, maar we kunnen makkelijk de drukte opzoeken als we dat willen." Lauren knikt. "Dat klinkt best oké. Dan hebben we dat maar geregeld!"
Dag 100 !!!
"We nemen afscheid van het huis waarin we zoveel mooie herinneringen hebben beleefd: er zijn sims gestorven en geboren, er is plezier beleefd en liefde ontstaan. We nemen ook afscheid van de barbecueset die we uiteindelijk nooit hebben gebruikt. We nemen ook afscheid van het opdringerige paparazziduo dat al maanden bij ons voor de deur staat..."
"...Maar we hebben een prachtig huis in Bridgeport dat op ons wacht. Dus kom op, Lauren. Ik weet dat het lastig is, maar het is echt tijd om te gaan." Lauren kreunt en steunt even maar volgt dan haar man uit bed :P.
"Ik zie het huis!" gilt Sofie. "Wil je nou een sticker?" gromt Noah terug, die nog moe is van het vroege opstaan.
Aanschouw: villa Green 2.0! (Zelfgebouwd, geen meesterwerk dus. Maar ja, ik leer ^^)
Noah is blij verrast als hij ziet dat er een zwembad in de achtertuin ligt en vergeet spontaan dat hij moe en chagrijnig is. Ook Sofie geniet ervan.
Lauren werkt ondertussen aan twee verjaardagstaarten. De tweeling wordt morgen namelijk tiener!
Het is heel laat als de kinderen naar bed gaan. Ze slapen in een stapelbed in een klein kamertje: een zekere architect was vergeten dat als je de grote slaapkamer té groot maakt, er geen ruimte meer is voor iets anders.
Dag 101
Vandaag zijn Noah en Sofie jarig!
Sjongejonge, wat is dit hoofd :') Bij Sofie gaat de verjaring gelukkig goed; al trekt ze straks wel even een andere outfit aan.
Natuurlijk gaan dit soort dingen nooit lang goed. Als Noah zijn kaarsjes uitblaast vliegt niet alleen de tafel in de fik, maar ook het aanrecht. Gelukkig is Alex snel ter plaatse om het vuur te blussen.
Daarna verloopt de verjaardag van Noah gelukkig ook goed. Ook hij zal even een bezoekje brengen aan de kledingkast :P.
Na hun verjaardag speelt Sofie op de bas die op mysterieuze wijze in het familie-inventaris verscheen. Ze is namelijk erg muzikaal aangelegd.
Noah probeert ondertussen om niet onderuit te gaan op de loopband in de sportschool. Laten we zeggen dat hij daar vrij goed in slaagt!
We hebben dag 100 bereikt, yayy! Ik heb eigenlijk geheel onbewust dit hoofdstuk veel meer in verhaalvorm geschreven dan normaal. Ik vond het wel leuk, ik hoop jullie ook! Ik kan me trouwens nog steeds gewoon niet bevatten dat ik op generatie 4 zit. Voor veel van jullie zal dat echt geen prestatie zijn, maar ik heb echt nog nooit zolang met één familie gespeeld. Ik ben benieuwd of ik dit jaar de 10 ga halen!